ในความหมายที่กว้างที่สุด, หนัง คือ หนังสัตว์ฟอกทุกชนิด. หนังประเภทต่างๆ มีลักษณะตามประเภทของหนังสัตว์ที่ใช้ การฟอกและวิธีการผลิตที่ใช้. ชนิดที่พบมากที่สุดทำจากหนังวัว, แต่หนังจากสัตว์อื่น, เช่นจิงโจ้และนกกระจอกเทศ, ยังเป็นที่นิยมในบางแอพพลิเคชั่น. หนังประเภทต่างๆ นั้นเหมาะกับวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน, รวมถึงเสื้อผ้า, รองเท้า, กระเป๋าเดินทาง, เข้าเล่ม, และกลอง.
หนังสัตว์สามารถทำเป็นหนังได้หลายวิธี, ซึ่งแต่ละอย่างให้คุณสมบัติที่แตกต่างกันกับผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย. หนังที่ฟอกด้วยผลิตภัณฑ์จากผักมีความอ่อนนุ่มแต่อาจเสียหายได้หากสัมผัสกับน้ำ. สารส้ม-หนังดำขำ, สร้างด้วย อลูมิเนียม เกลือ, อ่อนนุ่มน้อยกว่าและสามารถเน่าเปื่อยเมื่ออยู่ในน้ำได้, แต่สามารถทำได้ในเฉดสีที่สว่างกว่าหนังฟอกฝาดมาก. วิธีการฟอกหนังแบบใหม่, โดยใช้เกลือโครเมียม, ส่งผลให้หนังมีความอ่อนนุ่มและสามารถอุ้มน้ำได้ค่อนข้างดี. สมอง-หนังดำขำหรือหนังกวาง, ทำด้วยสมองของสัตว์หรือน้ำมันอิมัลชันอื่นๆ, ล้างทำความสะอาดได้และนุ่มกว่าพันธุ์อื่นๆ ข้างต้นอย่างมาก, แต่มันก็เป็นสิ่งที่หายากที่สุดเช่นกัน, เนื่องจากมีค่าใช้จ่ายสูงและใช้เวลานานในการผลิต.
แข็งขึ้น, หนังประเภทที่ทนทานมากขึ้น, เหมาะสำหรับใช้ในถังซัก, เข้าเล่ม, และ, ในอดีต, เกราะ, ถูกสร้างขึ้นด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน. หนังดิบทำโดยการขูดหนังสัตว์, รักษามันด้วยมะนาว, และ การยืดกล้ามเนื้อ ตลอดกระบวนการอบแห้ง. การต้มในน้ำหรือแวกซ์เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ใช้ทำให้หนังมีความแข็งมาก.
หนังประเภทที่นุ่มกว่าสามารถเตรียมได้หลายวิธี. หนังเต็มเมล็ด, ใช้ในผลิตภัณฑ์เครื่องหนังที่ดีที่สุด, ไม่เปลี่ยนแปลงจากการกำจัดขนและฟอกหนัง, จึงต้องอาศัยวัตถุดิบที่มีคุณภาพดีเยี่ยม. หนัง Top Grain ถูกขัดด้านหนึ่งแล้วใส่ลายเกรนเทียมเพื่อซ่อนข้อบกพร่องในวัตถุดิบ. หนังอีกด้านประเภทนี้จะคลุมเครือ. หนังนิ่ม มีความคลุมเครือทั้งสองด้าน, เนื่องจากถูกตัดออกจากด้านในของหนังสัตว์.
หนังประเภทอื่นๆ ได้แก่ หนังสิทธิบัตร, ซึ่งมีความแวววาวมาก, จบเรียบ, มักเคลือบด้วยพลาสติก; และขี้ขลาด, หนังหยาบมักมีสีเขียว. สินค้าฟุ่มเฟือยมีหลายประเภทพิเศษตั้งแต่ถุงมือไปจนถึงกระเป๋าเงิน. หนังคาดเข็มขัดมีน้ำหนักมากและทนทานและสามารถรักษารูปทรงได้ดีเป็นพิเศษ. หนังนภาขึ้นชื่อเรื่องความนุ่ม, เช่นเดียวกับที่ขี้เกียจ, ทำจากหนังลูกวัว. โดยทั่วไปแล้วหนัง Vachetta จะใช้ประดับบนกระเป๋าถือ.
